Individualisering van de maatschappij (Frank)

Individualisering
Individualisering is een kenmerk van deze tijd, zo kan je vaak horen. Dat maakt mensen minder afhankelijk van anderen en stelt mensen in de gelegenheid om keuzen te maken. Is die samenleving met meer ruimte voor individuele keuzen nou juist minder of meer geschikt voor het opbouwen en onderhouden van sociale netwerken? Die vraag geldt zowel voor mensen met als zonder handicap. Sommigen zien individualisering als een kenmerk, dat de sociale verbinding tussen mensen ondermijnt. Anderen zijn optimistisch en zien dat individualisering juist
leidt tot nieuwe vormen van samenhang en betrokkenheid tussen mensen, bijvoorbeeld in de eigen wijk. Leven we in een goede of slechte tijd voor het opbouwen en onderhouden van sociale netwerken voor en door mensen met een handicap?

Zelfgekozen afhankelijkheid
Individualisering maakt het ons mogelijk, en moeilijk, om zelfgekozen verbindingen aan te gaan in meerdere netwerken, die bovendien niet constant zijn. Het actualiseren van je eigen levensontwerp vraagt van ons:


- zich weten te voegen in de hiervoor relevante netwerken.
- zich te beheersen, respectievelijk te ontwikkelen om aan de elders gestelde eisen te kunnen voldoen.
- in een veelvoud van netwerken te kunnen integreren en door de uitgebreide contactmogelijkheden een groter bereik weten te verkrijgen.
- bereid en in staat te zijn om te onderhandelen en aan anderen iets te bieden waar we iets voor terug krijgen.

Individualisering betekent een toenemende zelfgekozen afhankelijkheid en leidt tot vergroting van het langetermijnperspectief van het individu. Daarnaast betekent individualisering een toenemende keuzevrijheid, op voorwaarde dat het individu de beschikking heeft over de middelen om de nieuwe mogelijkheden te benutten (juiste contacten, geld, kennis en vaardigheden etc.). Individualisering wordt dan ook omschreven als ‘het proces waarbij het individu probeert zich zo effectief mogelijk in te voegen in de ketens van afhankelijkheid’.

http://www.zetnet.nl/zetnet3/netwerk.php?id=17&uitgave=2

Individualisering: verwording of verworvenheid?
Al is 'individualisering' pas in de maatschappelijke en politieke discussie van de jaren tachtig een toverwoord geworden, de zaak waarom het gaat is niet van vandaag of gisteren. Als we onder individualisering het proces verstaan waarbij traditionele maatschappelijke verbanden (dorp, buurt, klasse, gezin, kerk etc.) gaandeweg hun functie verliezen en de enkeling zelf steeds meer tot knooppunt van zijn denken en handelen en tot integratiecentrum van zijn sociale betrekkingen wordt, dan moeten we voor het begin van dit proces op zijn minst een paar eeuwen terug. Dat de bepalende factoren van het individualiseringsproces zo diep verankerd liggen in de fundamenten van onze cultuur relativeert al meteen een flink deel van de discussies rondom het thema. Individualisering is een onomkeerbaar proces, en er voor of tegen zijn lijkt net zoveel zin te hebben als voor of tegen een regenbui of aardverschuiving te zijn.



http://home.hetnet.nl/~delangef/pubindividualisering.htm